الهي

الهى ! مست تو را حد نيست ولى ديوانه‏ات سنگ بسيار خورد ، " حسن " مست و ديوانه تست.

الهى ! ذوق مناجات كجا و شوق كرامات كجا.

الهى ! علمم موجب ازدياد جهلم شد يا علم محض يا نور مطلق بر جهلم بيفزا.

الهى ! اثر و صنع توام ، چگونه به خود نبالم.

الهى ! هر چه بيشتر دانستم نادانتر شدم بر نادانيم بيفزا.

الهى ! دل داده معنى را از لفظ چه خبر و شيفته مسمى را از اسم چه اثر.

الهى ! كلمات و كلامت كه اينقدر شيرين و دلنشين‏اند خودت چونى.

الهى ! اگر از من پرسند كيستى چه گويم.

الهى ! هر چه بيشتر فكر مى‏كنم ، دورتر مي شوم.

الهى ! گروهى كو كو گويند و " حسن" هو هو.

الهى ! از گفتن " يا " شرم دارم.

الهى ! داغ دل را نه زبان تواند تقرير كند و نه قلم يارد به تحرير رساند " الحمد لله " ، كه دلدار به ناگفته و نانوشته آگاه است.

الهى ! محبت والد به ولد بيش از محبت ولد به والد است كه آن اثر است نه اين ، با اينكه اعداد است و عليت و معلوليت نيست پس محبت تو به ما كه علت مطلق مايى تا چه اندازه است، " يُحِبُهُمْ " كجا و " يُحِبوُنَهُمْ " كجا؟!

الهى ! از كودكان چيزها آموختم ، لا جرم كودكى پيش گرفتم.

الهى ! چون است كه چشيده‏ها خاموشند و نچشيده‏ها در خورشند.

الهى ! از شياطين جن بريدن دشوار نيست ‏با شياطين انس چه بايد كرد.

الهى ! خوشدلم كه از درد مي نالم ، كه هر درد را درمانى نهاده‏اى.